Eindelijk was het dan 16 september! Na een avond overleg bij Roxis hadden we echter nog steeds geen naam... Vrijdagochtend, in de badkamer en een halfuur voordat we naar het ziekenhuis reden, hebben we de knoop doorgehakt. De kleine spruit zou Guus gaan heten. Leuke bijkomstigheid is dat mijn opa ook Guus heette (alsmede een oom en een neef en het is dus een echte familienaam). Toen we eenmaal uit de naam waren, wilde ik wel een ander geboortekaartje. Iets wat meer bij een echte Hollandse naam past. We hadden nog een kwartier voor vertrek, dus ik ben als een razende achter de pc gaan zitten. En toen kon ik eindelijk met een gerust gevoel gaan bevallen...
Helaas ging ook deze keer de bevaling niet helemaal van een leien dakje. Ik riep al langer dat bevallen niet helemaal mijn ding was, maar ik heb nu laten zien dat ik het gewoon echt niet kan! Een halfuur voor de operatie kreeg ik een echo: Guus lag met zijn hoofd naar beneden. Ik grapte nog:"dat is dan ook voor het eerst!". Toen de gynaecoloog begon met de operatie bleek de baby een afwijkende hoofdligging, oftewel schuin, te liggen. Tijdens de operatie draaide hij helemaal dwars, wat het allemaal wat gecompliceerde maakte. Guus werd aan zijn voeten uit mijn buik getrokken, maar ging toen ineens ademen terwijl hij met zijn hoofd nog in mijn buik zat. Hij kreeg dus vruchtwaer en bloed in zijn longen en kwam niet ademend ter wereld. Bij mij werd ondertussen een flink bloedvat geraakt, waardoor ik veel bloed verloor. Niet allemaal zoals het in het boekje stond, maar na een paar minuten begon Guus toch te ademen en was de bloeding gestelpt. Een gezonde zoon!
Uitzuigen van de longen
Het eerste badje, terwijl ik op de recovery lag.
Als twee druppels water lijkt hij hier op zowel Teun als Cas
En hier is het echt een klein Teuntje
Een ontzettend trotse grote broer Teun
En een hele trotse Cas
Natuurlijk moest hij weer even een gekke bek trekken
Mam en d'r drie mannen
Het hele gezin compleet
Ome Eric en tante Len
Teun kon geen genoeg krijgen van zijn nieuwe broertje
En na vijf dagen mochten we dan eindelijk lekker naar huis!
