Vanochtend moesten we met Cas weer naar de kinderarts. Allereerst werd er een echo gemaakt van zijn niertjes. De laatste keer was de verwijding 1,3 cm en 1,5 cm. We hoopten dat het nu stukken minder zou zijn. Bij Teun was de verwijding destijds met drie maanden een heel stuk minder en met vijf maanden weg. Bij Cas was er met drie maanden niets veranderd, wat dus een behoorlijke domper was. Best spannend dus.
Het rechterniertje was helaas nog steeds 1,3 cm en links is wel wat verminderd, de verwijding daar is nu nl. 1,2 cm. De kinderarts was daar toch wel tevreden mee. We moeten doorgaan met de antibiotica en eind juni, als Cas dus een jaar is, weer terug voor een echo. Dan moet de verwijding echter wel een heel stuk minder zijn. Als dat niet het geval is gaan ze alsnog een aanvullend onderzoek doen. Ze gaan dan via zijn plasbuis met een camera naar binnen om te kijken wat de oorzaak van de nierbekkenverwijding is. Dat gebeurd overigens onder algehele narcose, maar daar zitten we toch niet echt op te wachten. Hopen dus maar dat het de komende maanden verbetert.
We hebben het ook nog even gehad over alle oorontstekingen (5 sinds eind oktober). Omdat deze allemaal viraal zijn is daar helemaal niets aan te doen. Buisjes plaatsen heeft alleen zin als het bacteriële ontstekingen zijn en dat is dus niet het geval. Het is dus gewoon te hopen dat hij er snel overheen groeit en verder alleen lastig.
Verder is het zo dat Cas steevast zijn papvoedingen weigert. Hij moet er helemaal niets maar dan ook niets van hebben. Niet uit de fles en ook niet vanaf een lepeltje. Het is zelfs zo erg dat hij inmiddels ook de flessen met rijstebloem niet meer wil (en daar sliep hij dus wel heel goed op!). Hij krijgt nu dus weer Forte voeding, voor de hongerige baby, zodat hij weer wat beter doorslaapt. We vinden half zeven gewoon te vroeg, wat dat betreft zijn we natuurlijk ook wel verwend. Door al die oorontstekingen is zijn slaapritme 's nachts wat ontregeld geraakt en moeten we hem daar (vooral snel!) weer in zien te krijgen. Over zijn groei hoeven we ons in ieder geval geen zorgen te maken: meneer weegt nu 8350 gram en is 72,5 cm. lang. Gewicht een klein beetje boven gemiddeld en lengte een stuk er boven. Helemaal goed dus.
Met Teun gaat het ook goed. Die eet nog steeds niet 's avonds. Na alle mogelijke pedagogische eetadviezen te hebben geprobeerd gaan we het nu anders doen. "Mama is de baas"! Het lijkt na 1 dag al op een klein succes:-) Gisterenavond heb ik Teun mee laten helpen met het maken van Bob de Bouwer pasta met pasta saus. Een groot succes. Hij vond het helemaal leuk, totdat hij het op moest eten. "Niet eten!!!!"
Dat leverde dus een 20 minuten durende krijs-partij op waarbij hij een keer of 6 op zijn straf-stoel heeft gezeten om af te koelen, op het kleed heeft liggen gillen, hysterisch werd en bijna moest kotsen van pure ellende, maar hij heeft zich uiteindelijk aan de afspraak gehouden:"een hapje en dan krijg je je toetje. Dat hapje ging er pas in toen ik dreigde met: "Moet ik tot drie tellen.... " Toen was hij helemaal trots, tranen waren meteen weg en riep hij:"Nu krijg ik mijn toetje!"
Vandaag had ik verteld dat hij 1 hapje moest proberen en dat hij dan zijn toetje zou krijgen én een sticker. Hij kwam netjes aan tafel zitten, nam een hapje, riep meteen dat hij een sticker wilde, eiste zijn toetje op en ging weer braaf spelen! Ik heb nog even geprobeerd dat als hij nog een hapje zou pakken hij twee stickers zou krijgen, maar daar trapt hij dus niet in. Hopen dat het blijft werken (dan kan ik er misschien nog wel een boek over schrijven:-). Vanaf volgende week moet hij iedere avond twee hapjes eten en dan maar hopen dat we hem op deze manier aan het eten krijgen. Dat het me maar héél véél stickers mag gaan kosten!!!!!
